تحول

دپرس بودم. حس بدی پاشتم از اینکه زندگیم رو هواس. رویاهای بزرگی دارم ولی بهشون بها ندادم. و دارن خاک میخورن. خیلی حس بدی بود. مخصوصا که الان که ده روزی از سال نو میگذره زندگی من رنگ نو بودن نگرفته. مخصوصا که زیادتراز قبل هم وقت تلف کردم. با مهمونیا و شب نشینیای الکی و بیهوده. مث همین دیشب که تاحدود ۴ صبح بیدار بودیم و امروز ساعت ۱۲ با صدای تلفن بیدار شدم. با خودم فک کردم این واقعا منم؟ همون دختری که همیشه به خاطر استعدادش تحسین میشد و همه زندگی موفقی واسش ترسیم میکردن؟ چی شدم الان واقعا؟ چرا زندگیمو دارم اینجوری میگذرونم؟ فک کردم یکم تو گوگل بچرخم و چند تا وبلاگ فاز مثبت پیدا کنم و لینکشون کنم. تا حال و نوام عوض شه و روحیه بگیرم. خیلی زیاد بودن. اما من دنبال یه وبلاگی بودم که فقط جملات کتابای دیگه رو کپی نکرده باشه. از تکنیک های موفقیت و انرژی مثبت تو زندگی شخصی و با زبون ساده گفته باشه. از این وبلاگا هم زیاد بود اتفاقا. اما همش کلی وقت بود اپدیت نشده بود. یاد این مفهوم افتادم. تجسم رویایی باش که داری. خب. تصمیم گرفتم این همون وبلاگی بشه که دنبالشم. همونجایی که توش مینویسم چیکار کردم و چه نتیجه ای گرفتم. واسه شروع از امروز میخوام دوره ی ۲۸ روزه ی شکرگزاری راندابرن رو شروع کنم

نمیدونم

زندگیم پر از این جمله هس. من شروع میکنم.

کی؟ 

واقعا خجالت نمیکشی؟ 

شروع کن دیگه

سال ۹۴

خواسته هایی که باید تا پایان ۹۴ بهشون برسم.

۱_گرفتن پذیرش فول فاند 

۲-تسلط بر فرانسه

۳-رسیدن به وزن مناسب

۴- کسب درآمد قابل قبول 

البته خواسته های زیاد دیگه ای هم هستن که اینها مهمترینشون هستن. 

من متعهد هستم نسبت به رویاهام.

بعد مدتها اومدم

خیلی وقتا یادم رفته زندگی کنم. رویاهامو ریختم یه گوشه. انگار نه انگار که من مسئولشونم. ولی باید مسئولیتشو بپذیرم. امروز نتیجه ی اپلایم اومد. پذیرفته نشدم. نا اخت نیستم. حس میکنم الان انگیزه ی بیشتری دارم واسه تلاش دوباره. راستی عید همه مبارک

Unknown

تو این چند ماهی که سر نزدم، زندگیم خیلی تکون خورد. وارد رابطه ی دلنشینی شدم، و ....

بابا رفت.

چهل روز از پرکشیدنش گذشت.

تلخی های زیادی تو همین مدت کوتاه تجربه کردم.تلخی های که نبودنشونو تأیید میکرد. منظورم نبودن نیس. سفر کردنه....

و الان....

منم. اینجا....

و میخوام زندگی کنم. ....

سخنرانی خودم واسه خودم

دنبال مقصر نباش. تو خودت اشتباه کردی. خودتم درستش کن.

*چشم

Unknown

بدجوری خدا بغلم کرده.

چرند

حس خوبی دارم. با طعم خوش زندگی.

گفتم طعم...

یادم آمد به جمله ای که برایش نوشتم:

"تقصیر من نیست که به خوش طعم ترین صدای عالم معتادم."

در ترک اعتیادم قهار بود. گاهی نعشه میشوم. اما...

میدانم که نیست.

تقریباً ترک کرده ام اعتیادی که که شرمی از آن نداشتم...

حسم خوب بود تا چند دقیقه ی پیش...

چرا عقب ماندیم

این کتاب رو به همه ی دوستان توصیه میکنم.

برگشتم

بعد دوسال برگشتم. یه دوست دارم که خیلی به وبلاگش سر میزنه. و این منو وسوسه کرد ببینم اینجا چه خبره بعد دو سال. تو این دو سال یه عااااااااااااالمه اتفاق افتاد و من الان که مینویسم اسماً دانشجوام و رسماً شاغل تو یه زمینه ی بیربط. و یه رابطه ی در حال جدایی رو دارم تجربه میکنم.

اما......

به آینده امیدوارم از هر جهت.